Koszary straży miejskiej

Ważka pobladł na twarzy i zrobił wielkie oczy. Pot wstąpił na jego czoło, a on sam zaczął się lekko trząść.
- J-ja... N-n-nie. To nieprawda! To oszczerstwo! - wrzasnął, a po jego policzku popłynęła łza.
Półelf spojrzał kątem oka na wilgoć na swojej twarzy i szybko otarł ją ręką.
- To przez takich jak Wy ten świat wygląda, jak wygląda - wycedził przez zaciśnięte zęby.
Oczy fruwały mu jak dwa skowronki wypuszczone na wolność po roku trzymania w klatce. Co chwilę zaciskał i rozluźniał pięść, prostował brak, to znów się lekko garbił. Ostatecznie spuścił głowę w dół i przez chwilę wpatrywał się w ziemię jak zahipnotyzowany.
- Ferron to przeklęte miejsce. Trzeba je oddać tym, do których należy. Tak być musi.

Kapitan miał dość. Odwrócił się gwałtownie, podszedł do krat i chciał złapać Ważkę za kołnierz, ale niestety ten miał na sobie zbroję. -Słuchaj mały, zakichany rycerzyku. Przestań mi tu mazgaić o wolnym Ferronie i tak dalej. Ja ci nic na to nie poradzę. Zabiłeś gwardzistę Lotharis. Zanim cokolwiek ruszy się na Ferronie, ty już dawno będziesz miał za sobą spotkanie z garotą. - powiedział zdenerwowany. -I możesz sobie zwalać całe zło na innych, ale nie jesteś od nich ani cala lepszy. Jesteś taki sam jak oni. - dodał przez zaciśnięte zęby.

Cofnął się o krok. Wziął głęboki oddech. -A ty za co siedzisz? I co masz na swoje usprawiedliwienie? - zwrócił się już spokojnie do lykonki.

- Przebywam tu z powodu tchórzostwa - popatrzyła się wymownie na strażnika -Tchórzostwa straży, która w goblińskim zwyczaju atakuje bandą na pojedynczego - machnęła ogonem, mieląc powietrze w celi - Usprawiedliwienie? - dodała spokojniej - Zarzucono mi udział w spisku. Każdego o to można osądzić, bo tak działają tyranie. Nie liczę na uczciwość osądu.

-O ile widzę, to jest was dwoje. A było troje. - zamyślił się na chwilę. -Spisek mówisz. A czy nie jest prawdą, że ni stąd ni zowąd zaatakowałaś strażnika wykonującego swoje obowiązki, czyli wyjaśnienie sprawy tego tu rycerza? Nie wierzę, że przechodziłaś obok i akurat zachciało ci się ugryźć gwardzistę Lotharis. Tym bardziej, że jest to napaść na funkcjonariusza.

- Nie znam tego rycerza, nie znam też trzeciej osoby, o której rozmawialiście - Lykonka popatrzyła na strażnika i oblizała się po nosie - Nie przeczę, że ugryzłam jednego z waszych, ale spisek to żeście sobie sami wymyślili.

-Czemu więc ugryzłaś gwardzistę, skoro nie byłaś z nimi w zmowie i nie chciałaś im pomóc? - zapytał podejrzliwie.

- Tak samo jak wy lubicie rebeliantów i wszelkiego rodzaju ludzi wolnego usposobienia, tako i ja lubię cesarskich, którzy tę wolność ograniczają.

-A jak sobie wyobrażasz wolność, gdzie każdy każdego gryzie, bije, zabija i tak dalej? - spytał retorycznie. -My robimy tylko to co konieczne do zapewnienia bezpieczeństwa społeczeństwu. A to co wy, przepraszam, ty, zrobiłaś jest zaprzeczeniem bezpieczeństwa.

- To nie ja przyszłam pierwsza ze swoimi regułami i je narzucałam - lykonka przez chwilę się zastanowiła - Wśród puszcz wschodu zasady są różne niż te, które chcecie by były wszystkim

-Trzeba było zostać w tej swojej puszczy, a nie do cywilizacji przychodzić i gryźć wykonujących swoje obowiązki w tyłek bez wyraźnego powodu. - powiedział oburzony kapitan, po czym odwrócił się i wyszedł z podziemi.

Lykonka mrugnęła i zajęła się kończeniem kości. Nigdy nie rozumiała łysych ras.

Ważka znudzony zaczął rozglądać się po pomieszczeniu, szukając jakiegoś punktu zaczepienia, który umożliwiłby mu ucieczkę z tego zapchlonego lochu.

Lykonka dokończyła swoją kość i zaczęła zajmować się sierścią. Przypuszczała, że oczekiwanie na kapitania zajmie dłużej niż "do wieczora", więc postanowiła się chwilkę zdrzemnąć. Popatrzyła niepewnie na rycerza i zastanowiła się, czy aby przypadkiem nie wygląda na zboczeńca. "Nieeee" odpowiedziała sobie w duchu.

Do podziemi zeszedł strażnik, niosąc parę kromek chleba, dzban wody i dwa kubki. -Kolacja - warknął stawiając wszystko w celi. Wychodząc kopnął strażnika, który znowu zasnął. Ten po chwili się obudził. Widząc, że więźniowie dostali strawę, wstał i poszedł na górę, zostawiając Ważkę i Shuh Khah samych.

Lykonka nalała sobie do kubka wody i zaczęła zajadać chleb. Co jak co, ale głodować nie musiała. Liczyła na to, że rycerz obrazi się na jedzenie i wszystko będzie dla niej. Przy okazji tego, że zniknął strażnik, zaczęła obchodzić celę i poprzez dotyk badać czy aby wszędzie ściany i kraty były niesfatygowane.